Jak zbudowany jest sejf?
Sejf wydaje się prostą konstrukcją, przecież to obudowa z drzwiami, tak powie wiele osób. W teorii możemy się zgodzić, jednak w praktyce, o ile zasada budowy wydaje się prosta, to zastosowane materiały oraz elementy takie jak zamki i rygle, czy systemy odprowadzania wilgoci i ochrony przed wysoką temperaturą we wnętrzu w przypadku sejfów ognioodpornych pokazują, że wcale tak nie jest.
Co wiemy o dawnych sejfach?
Pierwsze zapiski, czy badania na podstawie znalezisk mówią o sejfach (jeśli można je tak nazwać) z czasów Nowego Królestwa Egiptu ( XI wiek p.n.e.), późniejsze Imperium Rzymskiego (II-III wiek naszej ery).
Sejfy znalezione na terenie dzisiejszego Egiptu należały prawdopodobnie do Ramzesa II i mimo, że w sporej części zbudowane były z grubych bali drewna to miały nowoczesne jak na owe czasy zamki bębenkowe. Był to system zapadek i kołków blokujących elementy odpowiadające za blokadę wrót.
Rzymianie opracowali zamki o różnych rozmiarach i kształtach nacięć, tak, że jedynie pierwotnie przyporządkowany klucz był w stanie otworzyć drzwi. Warto dodać, że sejfy te miały chronić dobytek bardziej przed ogniem niż włamywaczami. Ich konstrukcja nie musiała być odporna na próby otwarcia i kradzieży ponieważ sam sejf znajdował się z reguły w bardzo dobrze chronionym miejscu.
Dopiero później na terenie obecnych Włoch i Grecji stosowano żelazo, by zwiększyć ochronę zawartości przed złodziejem. Co ciekawe sejfy te powstały po to, by przechowywać w nich towary będące przedmiotem handlu, a nie gromadzone oszczędności.
Późniejszy okres, czyli średniowiecze to z reguły drewniane skrzynie z elementami metalu chronione zamkami z często fałszywymi zapadkami lub kompletnie ukrytymi zamkami. Tutaj trzeba dodać, że mimo zastosowanych zamków sejfy te nie były specjalnie odporne na siłowe próby otwarcia.
Dopiero wiek XIX naszej ery i rozwój przemysłu i metalurgii spowodował, że sejfy jakie powstawały są zbliżone do dzisiejszych. Wtedy też stosowano masowo tzw. skarbce, czyli wydzielone pomieszczenia chronione mocnymi ścianami i praktycznie nie do pokonania żelaznymi drzwiami.
Nieco później budowano już sejfy głównie z żelaza z wypełnieniem wewnętrznych ścian kamieniem, gipsem a nawet azbestem. Samo w sobie zapewniało to dobrą izolację termiczną, choć przy długotrwałym działaniu ognia żelazo nie ułatwiało utrzymania niskiej temperatury.
Budowa sejfu
Bardzo uogólniając dzisiejsze sejfy zbudowane są z trzech głównych elementów. Są to zewnętrzna i wewnętrzna ścianka, przy czym zewnętrzna wraz z wypełnieniem wykonana jest z twardych materiałów odpornych np. na próby przewiercenia. Kolejnym elementem są rygle chroniące drzwi przed wyłamaniem. Ostatni element budowy to drzwi. Oczywiście to duże uproszczenie, ale te elementy możemy uznać za bazowe w budowie. Każda z tych części wykonana jest z różnych materiałów.
Materiał główny stosowany w budowie sejfów
W ogromnej większości przy produkcji sejfów stosuje się stal stopową z mieszaniną węgla. Owszem stal jest mocna, jednak nie ma wytrzymałości na rozciąganie i stąd domieszka węgla by zmienić jej właściwości.
Coraz częściej w sejfach najwyższej klasy odporności na włamanie stosuje się konstrukcje kompozytowe w połączeniu ze stalowymi ścianami. Jak widać głównym materiałem nadal jest stal, ponieważ zapewnia wysoką odporność na włamanie.
Wypełnieniem ścian korpusu często są płyty gipsowe zapewniające bezpieczeństwo przeciwpożarowe. W skarbcach i sejfach o najwyższych opornościach na włamanie często wypełnieniem jest beton, ponieważ zapewnia wysoką odporność sejfu na przewiercenie.
Większość z nas myśląc o najmocniejszym materiale odpowie, że jest nim tytan. Otóż nie do końca tak jest. Owszem tytan jest odporny na uderzenia, jednak wolfram jest ponad dwukrotnie odporniejszy na rozciąganie i to on jest stosowany często w budowie sejfów. A najmocniejszy pod względem twardości naturalny materiał naszej planety to chrom.
Zamki i rozwiązania uniemożliwiające otwarcie sejfu
Bezwzględnie powoli typowe zamki kluczowe i szyfrowe odchodzą do lamusa. Owszem są one tanie w produkcji i zapewniają stosunkowo dobre zabezpieczenie a ich produkcja i montaż w sejfach będzie jeszcze długo trwał, lecz to nie zmienia faktu, że mamy nowe technologie wypierające powoli te powszechnie obecnie stosowane.
Na horyzoncie pojawiają się zamki biometryczne i już teraz uważane są za takie, które dają najwyższy poziom bezpieczeństwa. Skaner tęczówki oka, czytniki linii papilarnych czy systemy rozpoznawania głosu połączone razem stanowią przeszkodę praktycznie nie do złamania.
Jeśli mowa o zamkach to jest w nich stosowane także szkło. Tak, szkło. Hartowane płytki szkła instalowane w mechanizmach blokujących są bardzo dobrym elementem uniemożliwiającym dostęp przy próbach otwarcia bez klucza. Wydawałoby się, że szkło nie jest dobrym pomysłem. Jednak szkło hartowane jest 5x mocniejsze jeśli wziąć pod uwagę odporność na uderzenia i penetrację.